Κάθε 15Αύγουστο, γίνεται στην Ύδρα ένας πανικός από κόσμο. Όχι μόνο από τουριστικής άποψης, αλλά και από ανθρώπους πιστούς που έρχονται για την “Παναγία την Φανερωμένη”. Στον Καθεδρικό Ναό, που γιορτάζει αυτή την ημέρα, συρρέει τόσος κόσμος ώστε γεμίζει εντελώς όλο το ναό και το προαύλιό του και δεν χωράει ούτε “καρφίτσα”. Μπάντες, επίσημοι, και λαός πολύς. Αυτό είναι και το φυσιολογικό θα μου πείτε, αφού η γιορτή της Παναγιάς, είναι για μας τους έλληνες τόσο μεγάλη, που την έχουμε ονομάσει “Πάσχα του καλοκαιριού”.
Υπάρχει όμως και η γιορτή της “αποδόσεως”, δηλαδή το τέλος των εορτάσιμων ημερών που τελείται λίγες ημέρες μετά την 15η Αυγούστου, το βράδυ της 22ας προς την 23η Αυγούστου. Την γιορτή αυτή, οι Υδραίοι την τιμούν πολύ και όπως λέει η παράδοση τελούνταν πάντοτε μεγάλος εσπερινός, λιτανεία και αγρυπνία. Ειδικά αυτή τη μέρα, λιτανεύεται εκτός από την εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης, η επίσης πολύ θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Μαλίκη. Και είναι αυτή η γιορτή της Απόδοσης της Κοιμήσεως, πολύ πιο ήρεμη και ταπεινή και χωρίς πολλές φασαρίες και πανικό. Ίσως επειδή δεν υπάρχει ο πολύς αυτός κόσμος, ή επειδή δεν είναι τόσο γνωστή γιορτή και έτσι δεν εμφανίζονται οι “κατ’ επάγγελμα εορτάζοντες” με τις συνοδείες τους… ποιός ξέρει. Πάντως εμένα μου αρέσει πολύ περισσότερο αυτή η δεύτερη, η πιο ήσυχη, γιορτή της Παναγιάς, τα εννιάμερα που λέμε και πάντοτε προσπαθώ να συμμετέχω στην κατανυκτική της λατρεία.
