Η καινούργια Συνεδριακή Αίθουσα του “Μοναστηριού” της Ύδρας.

Εδώ και λίγες ημέρες, η Ύδρα απέκτησε ένα ακόμη διαμάντι στο στέμμα της, το κοσμημένο με τα τόσα μοναδικού κάλους μνημεία και κτίσματα. Η Συνεδριακή Αίθουσα του Ι. Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ύδρας, την 25 Ιουνίου άνοιξε και επίσημα τις πόρτες της και υποδέχθηκε στα εγκαίνιά της τους Υδραίους που την κατέκλυσαν!

Η αίθουσα εντάσσεται στον χώρο του “Μοναστηριού” και καταλαμβάνει ένα μέρος της Νότιας Πτέρυγας. Η ιστορία της είναι λίγο- πολύ γνωστή: Αρχικά λειτούργησε ως αποθηκευτικός χώρος και ελαιοτριβείο για τις σοδειές που προέρχονταν από την καλλιέργεια του Μετοχίου. Καθώς τα χρόνια περνούσαν και οι συνθήκες άλλαζαν, το ελαιοτριβείο σταμάτησε τη λειτουργία του και έμεινε απλώς μια μεγάλη αποθήκη. Στα χρόνια του παλαιού Δεσπότη Ιεροθέου- αρχή της δεκαετίας του ‘70- η αίθουσα μετατράπηκε σε Κέντρο Νεότητας. Δηλαδή απέκτησε σκηνή για να γίνονται παραστάσεις, έναν εξώστη και θεωρεία. Τοποθετήθηκαν μικρόφωνα, καρέκλες για την παρακολούθηση παραστάσεων, ομιλιών κ.α. Με τον καιρό τα τεχνολογικά μέσα της αίθουσας έγιναν πολύ παρωχημένα, και η όλη κατάσταση είχε φθαρεί σε σημείο που η αίθουσα να μην χρησιμοποιείται πια. Η τοπική Εκκλησία είχε από καιρό την διάθεση να κάνει κάτι καλύτερο στο χώρο αυτό, αλλά για να παραφράσουμε και ό,τι έλεγαν και οι σοφοί μας πρόγονοι, “Δεί δη, χρημάτων, ω άνδρες… Υδραίοι”. Κάποια στιγμή, για καλή τύχη όλων μας, έγινε η δημοπρασία εκμισθώσεως του Μετοχιού. Η δημοπρασία είχε ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη και το ποσό που κατατέθηκε στο Λ/μο του Μοναστηριού βοήθησε ώστε και Υδραϊκοί Σύλλογοι επιχορηγήθηκαν, Σχολικές Επιτροπές, Νηπιαγωγεία, το Νοσοκομείο μας, ήρθε παιδίατρος στην Ύδρα και ανάμεσα σε τόσα άλλα ήρθε και η σειρά της αίθουσας να μετατραπεί σε μια σύγχρονη Συνεδριακή Αίθουσα υψηλού επιπέδου, όπως το είχαν οραματιστεί τόσο ο προϊστάμενος του Καθεδρικού, ο π. Ακίνδυνος, όσο και ο Δεσπότης μας.

Ξεκίνησαν λοιπόν οι εργασίες για τις εσωτερικές μετασκευές της αίθουσας υπό την (δωρεάν) επίβλεψη  και καθοδήγηση του Αρχιτέκτονα και νυν Δημάρχου Ύδρας κ. Άγγελου Κοτρώνη. Τότε όμως ήταν που… “σκάλωσε το πράμα”. Άρχισαν, ως “κεραυνοί εν αιθρία”, κάποιες καταγγελίες από “Υδραίους” και “Φιλυδραίους” οι οποίοι είδαν ξαφνικά να… καταστρέφεται και να… αλλοιώνεται η παραδοσιακότητα του Υδραϊκού τοπίου(!) Αμέσως επενέβη η Αστυνομία του νησιού (ως όφειλε) και φρόντισε να διακοπούν πάραυτα οι εργασίες. Πολλοί δε “καλοθελητές” προσφέρθηκαν να βοηθήσουν για να απεμπλακεί το ζήτημα. Κάποιος μάλιστα προσφέρθηκε να κάνει κι ένα σκαρίφημα το οποίο θα βοηθούσε να προχωρήσει το έργο στο τοπικό αρχαιολογικό συμβούλιο. Παρεμπιπτόντως να σας πω εδώ, ότι ο προσφερθείς δεν ήταν καν πολιτικός μηχανικός, αλλά ο άνθρωπος ήταν…ιατρός (ΩΡΛ, αν δεν κάνω λάθος ). 

Για να μην σας τα πολυλογώ, τα έργα ξεκίνησαν μετά από διάστημα περίπου δύο χρόνων, όσο δηλ. χρειάστηκε για να βγουν άδειες εσωτερικών μετασκευών από την Πολεοδομία (με την σύμφωνη γνώμη της Αρχαιολογίας που φρόντιζε για την διατήρηση-προστασία στις…τσιμεντοκολόνες του 1970), και βέβαια κάποια στιγμή οι εργασίες περατώθηκαν. Η αίθουσα ολοκληρωμένη πλέον και με τεχνολογικό εξοπλισμό αντίστοιχο των σύγχρονων Αθηναϊκών και ευρωπαϊκών συνεδριακών χώρων, άνοιξε τις πύλες της στους Υδραίους. Σε όλους τους Υδραίους, χωρίς εξαιρέσεις. Και τότε, ω του θαύματος, είδαμε να προσέρχονται για να συνεορτάσουν και να φωτογραφηθούν όλοι εκείνοι που δύο χρόνια τώρα “βοηθούσαν” να μην τελειώσει ποτέ! Και μάλιστα, όχι μόνο προσήλθαν πρώτοι και καλύτεροι, αλλά φρόντισαν να πιάσουν και τις μπροστινές καρέκλες (ξέρετε αυτές που είναι για τα “σημαίνοντα πρόσωπα”), ώστε να τους βλέπουμε όλοι και να τους θαυμάζουμε! Ευτυχώς που δεν ζήτησαν κιόλας να τους ευχαριστήσουν για την πολύτιμη προσφορά τους στην αποπεράτωση της αίθουσας! Αλλά εδώ είμαστε, και να μου το θυμηθείτε αυτό, σύντομα θα ζητούν την αίθουσα αυτή για δικές τους δραστηριότητες…

Ο Δεσπότης μας, στην ομιλία του στα εγκαίνια, εξέφρασε το παράπονό του για όλον αυτόν το πόλεμο, τον άδικο πόλεμο σε βάρος της Εκκλησίας, η οποία τελικά κατασκεύασε και παραδίδει στην Ύδρα ένα έργο που είναι πόλος έλξης για συνεδριακό τουρισμό υψηλού επιπέδου. Και όλοι γνωρίζουμε πόσο πολύτιμος είναι ο τουρισμός κατά τους νεκρούς μήνες στο νησί.

Ορίστε τώρα! Χάλασα τη χαρούμενη, γιορτινή διάθεση που είχε το post μου, τουλάχιστον όταν το ξεκινούσα. Φτάνουν τα παράπονα. Ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, όσα κι αν γράψω εγώ εδώ. Απολαύστε λοιπόν μερικές εικόνες από τα εγκαίνια της Συνεδριακής Αίθουσας του Ι. Καθεδρικού Ναού Ύδρας, και είμαι σίγουρος ότι θα ξεχάσετε όσα πικρά διαβάσατε. 

        

Μιαούλεια 2011

Εικόνες από την παιδική Θετρική παράσταση “Ο κήπος του Γίγαντα”

Εικόνες από την Συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου

Εικόνες από την παράσταση μοντέρνου χωρού και μπαλέτου

Εικόνες από το Δρώμενο των Μιαουλείων

Η γιορτή των Μιαουλείων στην Ύδρα… Το (μεγάλο) γεγονός κάθε καλοκαιριού! Οι υδραίοι το περιμένουν πως και πως! Με τα Μιαούλεια γιορτάζει η Ύδρα.

Καμία άλλη γιορτή, ούτε θρησκευτική (π.χ. του νεομάρτυρα αγίου Κων/νου του Υδραίου, ή του 15αύγουστου, ή του Πάσχα), ούτε εθνική (25 Μαρτίου, Κουντουριώτεια κ.λ.π. ) δεν έχει την λάμψη και την αίγλη των Μιαουλείων. Μέχρι και η “Ζωή στην Ύδρα” αφιερώνει ιδιαίτερες ετικέτες στο blοg της για τα Μιαούλεια.

Τα Μιαούλεια αναφέρονται και εξυμνούν την νικηφόρα ναυμαχία των Ελλήνων στο κόλπο του Γέροντα, απέναντι από την Λέρο, τον Αύγουστο του 1824. Η ίδια η ναυμαχία αποτελεί για πολλούς ιστορικούς και στρατιωτικούς επιστήμονες σημείο αναφοράς για την θαλάσσια πολεμική τέχνη και υποδειγματικό μάθημα στρατηγικής των κατά πολύ υποδεέστερων ελληνικών δυνάμεων, απέναντι στον τουρκο-αιγυπτικακό στόλο. Ο ναύαρχος και αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ελληνικού στόλου σε εκείνη τη μάχη ήταν ο Αν. Μιαούλης. 

Σήμερα, τα “Μιαούλεια” αποτελούν μια σειρά εορταστικών εκδηλώσεων που διαρκούν 2 εβδομάδες και περιλαμβάνουν ποικίλες δραστηριότητες και γεγονότα καλλιτεχνικά, εκθέσεις, συναυλίες κλπ. Κέντρο όμως όλων αυτών παραμένει το “δρώμενο”, δηλαδή η αναπαράσταση μικρού τμήματος της ναυμαχίας και κυρίως της στιγμής που πυρπολείται μια μεγάλη φρεγάτα (στην ναυμαχία πυρπολήθηκαν τουλάχιστον 3 μεγάλα πλοία). Αυτό λοιπόν το δρώμενο, γίνεται βράδυ (η ναυμαχία βεβαίως δεν είχε γίνει βράδυ), για να έχει και τα ανάλογα εφέ (πυροτεχνήματα, φωτιές, καπνούς, ενίοτε δέσμες laser  κ.λ.π.) και για να φαίνεται φαντασμαγορικά η καύση στην είσοδο του λιμανιού, ενός μικρού ομοιώματος της τουρκικής φρεγάτας. Συμμετέχουν στο δρώμενο αυτό πολλοί υδραίοι οι οποίοι ντύνονται με παραδοσιακές στολές και παίζουν το ρόλο των μπουρλοτιέρηδων, αλλά και υδραιόπουλα με λαμπαδηφορίες κλπ. Όλη αυτή η (ανα)παράσταση, αν και κρατά μόλις μια ώρα πάνω-κάτω, αποτελεί όπως σας είπα, μεγάλο ζήτημα για το νησί μας. Είναι ένα θέμα ανεξάντλητο και πρόσφορο προς συζήτηση ολόκληρο το χρόνο, στα σπίτια και στα καφενεία της ύδρας. Είναι ΤΟ γεγονός. Οι υπόλοιπες εκδηλώσεις των μιαουλείων λειτουργούν ως πλαίσιο, ως δορυφόροι και μόνον, της στιγμής αυτής. Είναι κάπως σαν την κορνίζα, που όσο όμορφη κι αν είναι, σκοπός της είναι να αναδεικνύει το πίνακα που περικλείει.  Κι αλλοίμονο στον πίνακα εκείνο που γίνεται γνωστός για την… κορνίζα του!

Μια σημαντικότατη πτυχή των μιαουλείων είναι οι επισκέπτες που έρχονται στην Ύδρα για να τα απολαύσουν. Γιατί, μην λησμονούμε, πως όσο σπουδαίοι μπουρλοτιέρηδες κι αν είναι οι υδραίοι, δεν μπορούν να μένουν νηστικοί. Μερικοί κακεντρεχείς ίσως εδώ να συμπλήρωναν “οι υδραίοι είναι τόσο καλοί επιχειρηματίες που ξανάγιναν και μπουρλοτιέρηδες”. Πάντως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει από την κουβέντα των μιαουλείων και την οικονομική τους διάσταση. Ειδικά στους δύσκολους χρόνους που ζούμε σήμερα. Δυστυχώς ο κόσμος που ήρθε τα φετινά Μιαούλεια ήταν λίγος. Ήταν ο λιγότερος που έχουμε δει τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτό από μόνο του δεν είναι καλό. Θα μου πείτε στους καιρούς που ζούμε ποιός θα αποφασίσει να ξοδέψει ένα κάρο λεφτά για 2 μέρες στην Ύδρα. Και είναι ένα μεγάλο έξοδο για τον μέσο ελληνικό μισθό το υδραϊκό διήμερο. Στις δύσκολες σημερινές συνθήκες λοιπόν, κάθε ένας επισκέπτης στο νησί συμβάλει στην οικονομική του πρόοδο. Καμία ευκαιρία για τόνωση του τουριστικού ρεύματος στην Ύδρα, δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Ας προσπαθούμε τουλάχιστον να δώσουμε σε αυτούς τους λίγους που φτάνουν μέχρις εδώ ένα καλό λόγο για να ξαναέρθουν και του χρόνου, να μας φέρουν και τους φίλους τους. Ας προσπαθούμε όλοι μας, ο καθ’ ένας μας απ’ το πόστο του, απ’ τη δουλειά του. Δεν έχουμε τη πολυτέλεια της δεύτερης ευκαιρίας. Γι’ αυτό ας μη χάσουμε καμία ευκαιρία.  

Κλείνοντας να ευχαριστήσουμε όλους όσους κοπίασαν για τα φετινά πλούσια και μεστά ποιοτικών εκδηλώσεων μιαούλεια (με εκθέσεις, παιδικές θετρικές παραστάσεις, χορευτικά, την υπέροχη συναυλία του Ξαρχάκου και τόσα άλλα). Κυρίως και προπάντων να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στα υδραιόπουλα που πάντα αγκαλιάζουν με αγάπη τη γιορτή του νησιού τους.