Εικόνες από την παιδική Θετρική παράσταση “Ο κήπος του Γίγαντα”
Εικόνες από την Συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου
Εικόνες από την παράσταση μοντέρνου χωρού και μπαλέτου
Εικόνες από το Δρώμενο των Μιαουλείων
Η γιορτή των Μιαουλείων στην Ύδρα… Το (μεγάλο) γεγονός κάθε καλοκαιριού! Οι υδραίοι το περιμένουν πως και πως! Με τα Μιαούλεια γιορτάζει η Ύδρα.
Καμία άλλη γιορτή, ούτε θρησκευτική (π.χ. του νεομάρτυρα αγίου Κων/νου του Υδραίου, ή του 15αύγουστου, ή του Πάσχα), ούτε εθνική (25 Μαρτίου, Κουντουριώτεια κ.λ.π. ) δεν έχει την λάμψη και την αίγλη των Μιαουλείων. Μέχρι και η “Ζωή στην Ύδρα” αφιερώνει ιδιαίτερες ετικέτες στο blοg της για τα Μιαούλεια.
Τα Μιαούλεια αναφέρονται και εξυμνούν την νικηφόρα ναυμαχία των Ελλήνων στο κόλπο του Γέροντα, απέναντι από την Λέρο, τον Αύγουστο του 1824. Η ίδια η ναυμαχία αποτελεί για πολλούς ιστορικούς και στρατιωτικούς επιστήμονες σημείο αναφοράς για την θαλάσσια πολεμική τέχνη και υποδειγματικό μάθημα στρατηγικής των κατά πολύ υποδεέστερων ελληνικών δυνάμεων, απέναντι στον τουρκο-αιγυπτικακό στόλο. Ο ναύαρχος και αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ελληνικού στόλου σε εκείνη τη μάχη ήταν ο Αν. Μιαούλης.
Σήμερα, τα “Μιαούλεια” αποτελούν μια σειρά εορταστικών εκδηλώσεων που διαρκούν 2 εβδομάδες και περιλαμβάνουν ποικίλες δραστηριότητες και γεγονότα καλλιτεχνικά, εκθέσεις, συναυλίες κλπ. Κέντρο όμως όλων αυτών παραμένει το “δρώμενο”, δηλαδή η αναπαράσταση μικρού τμήματος της ναυμαχίας και κυρίως της στιγμής που πυρπολείται μια μεγάλη φρεγάτα (στην ναυμαχία πυρπολήθηκαν τουλάχιστον 3 μεγάλα πλοία). Αυτό λοιπόν το δρώμενο, γίνεται βράδυ (η ναυμαχία βεβαίως δεν είχε γίνει βράδυ), για να έχει και τα ανάλογα εφέ (πυροτεχνήματα, φωτιές, καπνούς, ενίοτε δέσμες laser κ.λ.π.) και για να φαίνεται φαντασμαγορικά η καύση στην είσοδο του λιμανιού, ενός μικρού ομοιώματος της τουρκικής φρεγάτας. Συμμετέχουν στο δρώμενο αυτό πολλοί υδραίοι οι οποίοι ντύνονται με παραδοσιακές στολές και παίζουν το ρόλο των μπουρλοτιέρηδων, αλλά και υδραιόπουλα με λαμπαδηφορίες κλπ. Όλη αυτή η (ανα)παράσταση, αν και κρατά μόλις μια ώρα πάνω-κάτω, αποτελεί όπως σας είπα, μεγάλο ζήτημα για το νησί μας. Είναι ένα θέμα ανεξάντλητο και πρόσφορο προς συζήτηση ολόκληρο το χρόνο, στα σπίτια και στα καφενεία της ύδρας. Είναι ΤΟ γεγονός. Οι υπόλοιπες εκδηλώσεις των μιαουλείων λειτουργούν ως πλαίσιο, ως δορυφόροι και μόνον, της στιγμής αυτής. Είναι κάπως σαν την κορνίζα, που όσο όμορφη κι αν είναι, σκοπός της είναι να αναδεικνύει το πίνακα που περικλείει. Κι αλλοίμονο στον πίνακα εκείνο που γίνεται γνωστός για την… κορνίζα του!
Μια σημαντικότατη πτυχή των μιαουλείων είναι οι επισκέπτες που έρχονται στην Ύδρα για να τα απολαύσουν. Γιατί, μην λησμονούμε, πως όσο σπουδαίοι μπουρλοτιέρηδες κι αν είναι οι υδραίοι, δεν μπορούν να μένουν νηστικοί. Μερικοί κακεντρεχείς ίσως εδώ να συμπλήρωναν “οι υδραίοι είναι τόσο καλοί επιχειρηματίες που ξανάγιναν και μπουρλοτιέρηδες”. Πάντως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει από την κουβέντα των μιαουλείων και την οικονομική τους διάσταση. Ειδικά στους δύσκολους χρόνους που ζούμε σήμερα. Δυστυχώς ο κόσμος που ήρθε τα φετινά Μιαούλεια ήταν λίγος. Ήταν ο λιγότερος που έχουμε δει τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτό από μόνο του δεν είναι καλό. Θα μου πείτε στους καιρούς που ζούμε ποιός θα αποφασίσει να ξοδέψει ένα κάρο λεφτά για 2 μέρες στην Ύδρα. Και είναι ένα μεγάλο έξοδο για τον μέσο ελληνικό μισθό το υδραϊκό διήμερο. Στις δύσκολες σημερινές συνθήκες λοιπόν, κάθε ένας επισκέπτης στο νησί συμβάλει στην οικονομική του πρόοδο. Καμία ευκαιρία για τόνωση του τουριστικού ρεύματος στην Ύδρα, δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Ας προσπαθούμε τουλάχιστον να δώσουμε σε αυτούς τους λίγους που φτάνουν μέχρις εδώ ένα καλό λόγο για να ξαναέρθουν και του χρόνου, να μας φέρουν και τους φίλους τους. Ας προσπαθούμε όλοι μας, ο καθ’ ένας μας απ’ το πόστο του, απ’ τη δουλειά του. Δεν έχουμε τη πολυτέλεια της δεύτερης ευκαιρίας. Γι’ αυτό ας μη χάσουμε καμία ευκαιρία.
Κλείνοντας να ευχαριστήσουμε όλους όσους κοπίασαν για τα φετινά πλούσια και μεστά ποιοτικών εκδηλώσεων μιαούλεια (με εκθέσεις, παιδικές θετρικές παραστάσεις, χορευτικά, την υπέροχη συναυλία του Ξαρχάκου και τόσα άλλα). Κυρίως και προπάντων να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στα υδραιόπουλα που πάντα αγκαλιάζουν με αγάπη τη γιορτή του νησιού τους.
