Από την Γιορτινή Ύδρα, Καλή Χρονιά !

Γιορτινή Εκδήλωση από το "Μοναστήρι"

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 27 Δεκεμβρίου το απογευματινό Τσάϊ του Καθεδρικού Ναού Κοίμησης Θεοτόκου. Σας δίνουμε ένα μικρό βίντεο από την όμορφη γιορτινή εκδήλωση. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους μας.

Ένας φτωχός και μόνος Καουμπόι στην… Ύδρα

Με μεγάλη χαρά πήραμε την πρόσκληση του Ιστορικού Αρχείου Μουσείου Ύδρας για την συναυλία του Σαββάτου στις 26 Σεπτεμβρίου του Λουκιανού Κηλαϊδόνη στην Ύδρα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας μιλήσω για τον πασίγνωστο και τόσο αγαπημένο τραγουδοποιό, έναν Αθηναίο, Κυψελιώτη μάλιστα, που με τις μελωδίες και τους στίχους του μας ταξιδεύει σε χρόνια αλλιώτικα, που μας λείπουν πολύ, τουλάχιστον σε όσους θυμόμαστε την Αθήνα αλλιώς. Την Αθήνα της γειτονιάς, του καλοκαιρινού σινεμά, του γιασεμιού…  Σε περιμένουμε λοιπόν φίλε καουμπόι, μπας και βρούμε τελικά την νύχτα του Σαββάτου ποιός μας κλέβει τα καλύτερά μας χρόνια. Κι αν πάλι δεν τον βρούμε τον κλέφτη, δεν πειράζει, θα φωνάξουμε την Ντόλη και θα πάρουμε τα βουνά!

Ο αϊ Στάθης ο Φθινοπωρινός

Στη μνήμη μου πάντα η γιορτή του Αγ. Ευσταθίου ήταν συνυφασμένη με φθινοπωρινές εικόνες, φθινοπωρινές μυρουδιές και λίγη ψύχρα… Στην Αίγινα υπάρχει ένα εξωκλήσι, στην περιοχή του Μεσαγρού, που το λένε ο αϊ Στάθης ο κυνηγός. Είναι μέσα στο δάσος και στη γιορτή του οι κυνηγοί της περιοχής κάνουν ένα πολύ όμορφο μικρό πανηγύρι.

Εδώ στην Ύδρα, υπάρχει ένα πανέμορφο παρεκκλησάκι μέσα στη πόλη, που λειτουργείται στην εορτή του αγίου και μάλιστα φυλάσσεται και μικρό τμήμα από τα άγια λείψανά του. Εκεί έγινε η χθεσινή Κυριακάτικη Λειτουργία. Το εκκλησίασμα μικρό. Εξ άλλου η γιορτή είναι γνωστή κυρίως στους ντόπιους και όχι στους επισκέπτες. Οι Υδραίοι όμως πηγαίνουν και κρατούν την παράδοση της γιορτής. Σας δίνω λίγες εικόνες από την λιτανεία και την Θ. Λειτουργία.

Άνοιξαν τα σχολεία στην Ύδρα

“Πολύ απότομα άνοιξε το σχολείο” μου λές…

Πώς να αφήσεις τα παιχνίδια, τα μπάνια, το καθισιό, τις καλοκαιρινές παρέες και να γυρίσεις πίσω σε μια αίθουσα με έναν μεγάλο μαυροπίνακα απέναντί σου, να περιμένει να τον γεμίσεις σχήματα και γράμματα και αριθμούς. Και όσο πιο μικρός είσαι εσύ, τόσο πιο μεγάλος είναι εκείνος (ο πίνακας) και δεσπόζει πάνω από το κεφάλι σου και τα κεφάλια των φίλων σου που κάθονται μπροστά σου. Εκτός αν είσαι καινούργιος στο κόλπο. Αν είσαι “πρωτάκι”. Τότε όλα, σου φαίνονται σχεδόν μαγικά. Η φαντασία σου (και έχεις ακόμα μπόλικη φαντασία) τα παίρνει όλα και τα αλλάζει, τα μεταμορφώνει σε υπέροχες  εικόνες που είναι μόνο δικές σου. Γιατί η φαντασία είναι κάτι πολύ προσωπικό.

Φέτος όμως είχες βοήθεια στην προσαρμογή σου για τη νέα σχολική χρονιά: Τον ουρανό, που από το πρωΐ αποφάσισε να γίνει γκρίζος, να γεμίσει σύννεφα και να σου θυμίσει ότι ο χειμώνας, όσο μακριά κι αν σου φαίνεται τώρα, πλησιάζει με γρήγορο βήμα. Έτσι λοιπόν, κάθισες στη γραμμή που σε έβαλαν  οι δασκάλες σου, με την συννεφιά από πάνω και με το αδιάβροχό σου στο χέρι, (αυτό που σου είχε δώσει η μαμά από το σπίτι), ή αν είσαι πρωτάκι (τυχερούληδες εσείς τα πρωτάκια) είχες την ίδια τη μαμά εκεί να το κρατάει για εσένα.

Όπως και να ‘χει, η πρώτη μέρα σου στο σχολείο ήταν μάλλον σύντομη: Μετά τον αγιασμό (που μεταξύ μας έχει αρκετή πλάκα με τα νερά που σας κατάβρεχαν οι παππούληδες), σας μίλησαν για την καλή πρόοδο που θα έχετε όλοι σας, πιο εκεί χαμογελούσαν οι μαμάδες, μπαμπάδες και οι δάσκαλοι και σας άφησαν να φύγετε. Το ίδιο θα είναι και τη Δευτέρα που θα σας μιλήσουν –λέει- για την νέα γρίπη (τελικά είναι πολύ φοβητσιάρηδες αυτοί οι μεγάλοι), θα σας δώσουν –λέει- και τα καινούργια βιβλία σας, αλλά μετά θα γυρίσετε ξανά πίσω στο σπίτι και στο παιχνίδι.

Τελικά, ίσως προλαβαίνεις ακόμα να αποχαιρετίσεις παίζοντας το καλοκαιράκι σου…

     

 

 

 

 

 

 

Η Συναυλία του φετινού καλοκαιριού

Τελικά τον τίτλο της καλύτερης συναυλίας του φετινού καλοκαιριού πρέπει να τον απονείμουμε στην υπέροχη παρουσίαση της χορωδίας “JEDINSTVO”. Το μουσικό σύνολο επισκέφτηκε την Ύδρα μετά από πρόσκληση του Μουσικού Συλλόγου Ύδρας, του π. Γεωργίου Βλαχόπουλου, εφημέριου του Ι. Ναού Αγ. Βαρβάρας και μετά από την παραχώρηση του Δώματος του Ι.Α.Μ.Υ. μέσω της κ. Ντίνας Αδαμοπούλου. Η πολυμελής σέρβικη εκκλησιαστική χορωδία, μάγεψε το κοινό που κατέκλυσε το Δώμα του Ι.Α.Μ.Υ. το βραδάκι της Δευτέρας 24 Αυγούστου. Οι ακροατές πολλοί, και όσοι δεν πρόλαβαν να καθίσουν, παρακολούθησαν όρθιοι από τους ελεύθερους χώρους, πολλοί δε ακόμα και από τις σκάλες. Εδώ πρέπει να σας τονίσω ότι η διεθνούς φήμης (και πολυβραβευμένη) “JEDINSTVO” αποδίδει τους ύμνους και τα μουσικά κομμάτια στις συναυλίες της χωρίς μικρόφωνα και ηχητικές εγκαταστάσεις. Αν λοιπόν συνδυάσουμε αυτό το γεγονός με την ησυχία και την ηρεμία της Ύδρας, τότε το αποτέλεσμα είναι απλά μαγευτικό!

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της όμορφης βραδιάς, αλλά και σε όσους με τις επιλογές τους ανεβάζουν το πολιτισμικό επίπεδο των καλοκαιρινών εκδηλώσεων στο νησί μας! Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε όλοι μας ότι ο πολιτισμός δεν είναι μόνο το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς (ευπρόσδεκτα και αυτά βέβαια), αλλά τελικά σε έναν τόσο ιδιαίτερο τόπο όπως στην Ύδρα, ταιριάζει κάτι καλύτερο. Απόδειξη αυτού, το πλήθος των Υδραίων που απόλαυσε τους εκκλησιαστικούς ύμνους και τα όμορφα παραδοσιακά τραγούδια.

Τέλος να δώσουμε κι ένα ιδιαίτερο έπαινο στον π. Γεώργιο Βλαχόπουλο, γιατί  με πενιχρά μέσα -απ’ ότι γνωρίζω- κατόρθωσε να δώσει στην Ύδρα μια μουσική βραδιά που ομολογουμένως έλειπε από τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις των φορέων μας (και δεν εννοώ μόνο τον Δήμο).

 

Μουσική Εκδήλωση

Την Δευτέρα 24 Αυγούστου και στις 8.00 μ.μ. στο Δώμα του Ιστορικού Αρχείου Μουσείου Ύδρας, ο Μουσικός Σύλλογος Ύδρας, σε συνεργασία με τον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας, διοργανώνουν μουσική εκδήλωση με Εκκλησιαστικούς Ύμνους, Ελληνικά και Σέρβικα Τραγούδια που θα αποδώσει η πολυμελής Χορωδία “JEDINSTVO”. Είναι ένα ολοκληρωμένο και “δεμένο” μουσικό σύνολο με μεγάλη εμπειρία στον χώρο του, με παραστάσεις σε ολόκληρο το κόσμο (στο παρελθόν έχουν εμφανιστεί και στη χώρα μας) και έχει αποσπάσει πολλές τιμητικές διακρίσεις.Θα ήθελα να συγχαρώ τον π. Γεώργιο Βλαχόπουλο εφημέριο του Ι. Ναού Αγ. Βαρβάρας και μέλος του Μουσικού Συλλόγου Ύδρας για την όμορφη αυτή πρωτοβουλία του. Αν και νομίζω ότι πρώτη φορά διοργανώνει κάτι ανάλογο, ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά με την επιλογή του !  ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !

ΜΙΑΟΥΛΕΙΑ 2009

Ολοκληρώθηκαν τα ΜΙΑΟΥΛΕΙΑ ‘09 στην Ύδρα.

Φέτος η γιορτή ήταν διαφορετική από αρκετές απόψεις. Κατ’ αρχάς δεν παρατέθηκε Επίσημο Γεύμα λόγω της γενικότερης χρηματο-οικονομικής κρίσης. Αλλά και το δρώμενο της αναπαράστασης ήταν πιο λιτό και νομίζω αρκετά πιο ολοκληρωμένο (τουλάχιστον από ιστορικής πλευράς). Βεβαίως δεν έλειψαν και τα πυροτεχνήματα που πάντοτε κλείνουν φαντασμαγορικά το όλο θέαμα. Πραγματοποιήθηκαν και οι καθιερωμένες ξεναγήσεις (περισσότερες εφέτος) και όλες οι εκδηλώσεις που κοσμούν και πλαισιώνουν κάθε χρόνο τον κεντρικό πυρήνα των εορτασμών που είναι το κάψιμο της Τουρκικής Ναυαρχίδας! Αξίζουν συγχαρητήρια για το όλο δρώμενο της πυρπολήσεως στον συντοπίτη μας κ. Μανώλη Πούλο. Γνωρίζω καλά ότι κουράστηκε πολύ για να βγει αυτό το όμορφο αποτέλεσμα και πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι από την άποψη της ουσιαστικής πλοκής ήταν πολύ καλύτερο, και πολύ ορθότερο από παλαιότερα και ακριβότερα. Μπράβο του!

Τώρα βέβαια, στα πλαίσια των Μιαουλείων υπήρξαν και κάποιες “ξεκούδουνες”  εκδηλώσεις, εμφανίσεις, εγκαίνια και “εκθέσεις” που δεν είχαν καμιά σχέση με την εορτή ή ήταν πολύ “προχωρημένες” –για να χρησιμοποιήσω έναν ήπιο όρο- και πάντως δεν νομίζω ότι έχουν καμία σχέση με την έννοια του εορτασμού. Αλλά αυτές σας αφήνω να τις ανακαλύψετε μόνοι σας από το Δελτίο Τύπου του Δήμου που ακολουθεί.

“Στον Ιερό Βράχο της Ελευθερίας, την Ύδρα, ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία οι Εορταστικές Εκδηλώσεις «ΜΙΑΟΥΛΕΙΑ 2009», αφιερωμένες στην 174^η επέτειο από το θάνατο του Υδραίου Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη και σε όλους τους Υδραίους Ναυμάχους και Αγωνιστές του 1821, που διήρκεσαν από τις 14 έως τις 28 Ιουνίου. Αποκορύφωμα των Εκδηλώσεων, αποτέλεσε το Σαββατοκύριακο 27 και 28 Ιουνίου, όπου η Ύδρα γέμισε ασφυκτικά από κόσμο.

Ο Δήμος Ύδρας, μέσα από τις φετινές εκδηλώσεις, έστειλε το δικό του μήνυμα. Και το μήνυμα αφορά στη διατήρηση και διαφύλαξη της ιστορικής, πολιτιστικής, περιβαλλοντικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της μοναδικής Ύδρας αλλά και της διαφύλαξης και συνέχισης των παραδόσεων, μέσα από ένα πλούσιο πρόγραμμα που κράτησε 2 εβδομάδες. Αρχής γενομένης στις 14 Ιουνίου, ημέρα επίσημης έναρξης των εορταστικών εκδηλώσεων, ενώ, στις 16 Ιουνίου το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ του Μαικήνα της παγκόσμιας σύγχρονης τέχνης Δάκη Ιωάννου εγκαινίασε την έκθεση “Blood of two” στα πρώην Σφαγεία του νησιού. Τα εγκαίνια κάλυψαν εκτενώς τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ.

Στις 20 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων, δόθηκε διάλεξη από την αρχειονόμο και ιστορικό Ντίνα Αδαμοπούλου, Διευθύντρια του Ιστορικού Αρχείου και Μουσείου Ύδρας, με θέμα «Ο Ανδρέας Μιαούλης στην εικονογραφία του 1821», σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ύδρας. Την επομένη, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής, πραγματοποιήθηκε συναυλία στο Κάστρο του Κάβου, αφιέρωμα στο ποιοτικό Ελληνικό Τραγούδι και τη γενιά των μεγάλων δημιουργών Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, Λοΐζο και άλλους, με ερμηνευτές την Ειρήνη Πεφάνη, την Άρτεμη Γαΐτάνου και το Γιάννη Παπαχατζή, που τους συνόδευαν ο Βασίλης Χατζηλούκας, ο Μάριος Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Τοκακλίδης.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι για 4 ημέρες, πραγματοποιούνταν αθλητικές δραστηριότητες από τους συμμετέχοντες στα Προγράμματα Μαζικού Λαϊκού Αθλητισμού της Α.Δ.ΕΠ.Υ. και γίνονταν ειδικές ξεναγήσεις στα Μουσεία της Ύδρας.

Στις 23 Ιουνίου, ημέρα θανάτου του Ανδρέα Μιαούλη, πραγματοποιήθηκε Επιμνημόσυνη Δέηση στο Ναό των Αγίων Πάντων όπου βρίσκεται ο τάφος της συζύγου του Ειρήνης. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, οι περίφημες φωτιές του Άγιου Γιάννη «Ψώριζα» έκλεψαν την παράσταση, συγκεντρώνοντας όχι μόνο πλήθος κόσμου αλλά και το ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Δύο ημέρες αργότερα, στις 25 Ιουνίου, το γήπεδο της Ύδρας, φιλοξένησε τους διεθνείς αγώνες Boxe Savate, που έλαβαν χώρα για πρώτη φορά με εξαιρετική επιτυχία.

Ωστόσο, η ιστορική Ύδρα, όχι μόνο δε ξεχνά την τεράστια συνεισφορά των Φιλελλήνων, αλλά τους τίμησε με ομιλία του Γεν. Γραμματέα της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας, Ιωάννη Μαζαράκη Αινιάν, για το Τζορτζ Ουάσιγκτον, ανιψιό του πρώτου προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Ουάσιγκτον, ο τάφος του οποίου βρίσκεται στον περίβολο του Ναού της Υπαπαντής.

Ξεχωριστό και ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός για το Νησί και το φετινό εορτασμό των Μιαουλείων, ήταν τα εγκαίνια της νέας υδατοδεξαμενής του Δήμου μας στο «Μετόχι», στις 24 Ιουνίου.

Οι εκδηλώσεις, έφθασαν στην κορύφωσή τους, το Σάββατο 27 Ιουνίου. Το σήμα για την κορύφωση τους δόθηκε από το Δήμαρχο Υδραίων Κωνσταντίνο Γ. Αναστόπουλο, που ως οικοδεσπότης υποδέχθηκε τους Επισήμους στην Ιστορική Αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ, στη συνέχεια ακολούθησε εκδήλωση στο λιμάνι από τα τμήματα Μπαλέτου και Σύγχρονου χορού.

Στις 21.50, ο Δήμαρχος Υδραίων, έδωσε το σημερινό αλλά και διαχρονικό στίγμα του Αγώνα για την Ελευθερία, μέσα από τον Πανηγυρικό του Λόγο. Η ιστορική μνήμη είναι η ασφαλιστική δικλείδα ενός λαού στην πορεία του προς το μέλλον.

Στις 22.00 ακριβώς, και ενώ στο λιμάνι επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι, ξεκίνησε το οπτικοακουστικό Δρώμενο «Μιαούλης και Ανάσταση του Γένους», μέσα από το οποίο, με τη μεγαλοπρέπεια της λιτότητας που αρμόζει στη μνήμη ενός Ήρωα, ο Υδραίος Εμμανουήλ Πούλος ανέδειξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του «ατρομητότατου των ανθρώπων», του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη, στην αυγή της Ελευθερίας για την Ελλάδα. Το δρώμενο ξεκίνησε με αναφορά στην αποφράδα ημέρα της Αλώσεως, συνέχισε στη στιγμή που η Ύδρα επαναστάτησε, με πρωτεργάτη τον Καπετάν Αντώνη Οικονόμου, η βροντερή φωνή τη φωνή του Μεγάλου Δασκάλου του Γένους, Νεοφύτου Βάμβα, εμψύχωσε τους Υδραίους, ενώ, είδαμε τη Λήκυθο με την Καρδιά του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη, και ακούσαμε τη φωνή του να εμψυχώνει τους Αγωνιστές δίνοντας το πολεμικό σινιάλο.

Η Λήκυθος, ανηφόρισε ανάμεσα από παιδιά με φαναράκια, στο Κάστρο του Κάβου, όπου αναπαύονται τα Οστά του Μεγάλου Νεκρού. Ιερές Στιγμές αποτέλεσαν, η Ορκομωσία των Υδραίων Μπουρλοτιέρηδων από το Μητροπολίτη, η Έπαρση των Σημαιών των Τριών Επαναστατικών Νησιών (Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών), καθώς και το Προσκλητήριο Νεκρών, ενώ το δρώμενο ολοκληρώθηκε με την αναπαράσταση της Ναυμαχίας του Γέροντα, που αποτελεί το σπουδαιότερο κατόρθωμα του Μιαούλη και τη μεγαλύτερη Ναυμαχία της Επαναστάσεως.

Τα θρυλικά πυροτεχνήματα που έκλεισαν τη βραδιά, αρμονικά δεμένα και απόλυτα συγχρονισμένα με κλασσική μουσική, έκαναν τη νύχτα μέρα, σε ένα υπερθέαμα χολιγουντιανών προδιαγραφών, που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε όσους είχαν την τύχη να το παρακολουθήσουν. Μετά την ολοκλήρωση της Αναπαράστασης και της πανδαισίας ήχων και χρωμάτων από τα πυροτεχνήματα, που αποτελούν σημείο αναφοράς για τα «Μιαούλεια», ακολούθησε Συναυλία από το μεγάλο λαϊκό συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο, προσφορά της Νομαρχίας Πειραιά.

Την Κυριακή, μετά την Επίσημη Δοξολογία στον Καθεδρικό Ναό και την Επιμνημόσυνη Δέηση στον Ανδριάντα του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη, ακολούθησε κατάθεση Στεφάνων από τους Επισήμους, αλλά και ρίψη Στεφάνου στη θάλασσα από Ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας.

Επίσης, μετά το πέρας της Επιμνημόσυνης Δέησης και απόδοσης τιμών, ο Δήμαρχος του Νησιού βράβευσε τον Κυνηγετικό Σύλλογο Ύδρας για την οικολογική του προσφορά στο νησί και τα παιδιά της ομάδας Καράτε που συμμετείχαν στο Πανελλήνιο Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Καράτε. Κορυφαία στιγμή ήταν η βράβευση των μαθητών του Β’ Δημοτικού Σχολείου, στη μνήμη του Υδραίου δασκάλου Γεωργίου Νικολούδη από την οικογένειά του, μέσα σε κλίμα συγκίνησης.

Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, ενώ εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας παρέστη ο Βουλευτής Α’ Πειραιώς και Νήσων Παναγιώτης Μελάς. Το ΠΑΣΟΚ εκπροσώπησε ο πρ. Υπουργός Εθνικής Άμυνας Μανώλης Μπεντενιώτης. Τις εκδηλώσεις τίμησε με την παρουσία του και ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Δυτικής Πελοποννήσου Σπύρος Σπυρίδων, ενώ συμμετείχαν οι πρ. Υπουργοί Ανδρέας Ανδριανόπουλος και Γιώργος Καλός, η Υπερνομάρχης Αθηνών – Πειραιώς Ντίνα Μπέη, ο Νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων ο Αρχηγός Στόλου, Αντιναύαρχος Ιωάννης Καραΐσκος, ο Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ Αντιναύαρχος Δημήτριος Ελευσινιώτης, ο Κυβερνήτης της Φρεγάτας «Σαλαμίς», που συμμετείχε στον Εορτασμό, από το Λιμενικό Σώμα ο Αρχιπλοίαρχος Ιωάννης Καψοκώλης και εκ μέρους της Ελληνικής Αστυνομίας ο Διευθυντής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πειραιά, Ταξίαρχος Γεώργιος Κορφοξυλιώτης. Στις εκδηλώσεις, επίσης, παραβρέθηκαν πολλοί Δήμαρχοι, καθώς και σημαντικός αριθμός εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Νομαρχιακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι).

Οι Εορταστικές Εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν το βράδυ της Κυριακής με το καταπληκτικό ομολογουμένως μουσικοχορευτικό δρώμενο «ΚΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ» από τον Υδραϊκό Ναυτικό Όμιλο και το Κέντρο Ελληνικών Χορών «Δωδώνη», υπό τη διδασκαλία του Γεωργίου Π. Γκολέμη, όπου τα παιδιά της Ύδρας, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο, καταχειροκροτήθηκαν επάξια. Η βραδιά έκλεισε με πυροτεχνήματα.

Εκ του Δήμου”

Η Γιορτή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ύδρας

Κάθε φορά που πηγαίνω σε εκδήλωση Δημοτικού Σχολείου, αναλογίζομαι πόσο λάθος είχα κάνει τότε που επέλεγα Σχολή. Έπρεπε να επιλέξω Παιδαγωγική Ακαδημία (τότε ήταν ακαδημίες), και ξέρετε γιατί; Γιατί όταν μπαίνω μέσα σε ένα σχολείο νιώθω τουλάχιστον 15χρόνια νεότερος! Αυτό είναι ένα δώρο. Ένα δώρο από τα παιδιά, που χαίρονται καθημερινά όλοι οι διδάσκαλοι. Τα παιδιά μας είναι υπέροχα!

Αυτή τη φορά πήγα στη γιορτούλα που έκανε το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ύδρας. Το κτίριο είναι πανέμορφο! Κτισμένο πριν από το 1800 (!), με αυλή γεμάτη πεύκα κι ένα γραφικό ολόασπρο εκκλησάκι για να συμπληρώνει την εικόνα και να μας πηγαίνει πίσω σε άλλες εποχές...

Ένα σμάρι παιδάκια, από τα πιο μικρά πιτσιρίκια μέχρι τα μεγαλύτερα της 6ης που αποχαιρετούν το σχολειό τους. Γεμίζουν το χώρο, πλημμυρίζουν τα μάτια μας από τα παιχνίδια και το τρεχαλητό, ξεχειλίζουν τ' αυτιά μας απ'τις φωνές και τα τραγούδια... Και όλα τους, μα όλα τους, μέσα στην καλή χαρά! Θέλετε κάτι τα όμορφα τραγούδια, οι χοροί και τα σκετσάκια τους, κάτι τα ωραία δωράκια που πήρανε από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, αλλά κυρίως και πάνω απ’ όλα οι καλοκαιρινές διακοπές, είχαν ξεσηκώσει τρελό κέφι στα παιδιά. Περάσαμε υπέροχες και αξέχαστες στιγμές μαζί τους, γεμάτες με γέλιο, τραγούδι, χαρά, αλλά και συγκίνηση. Σας ευχαριστώ, όλους: τις Δασκάλες,τους Δασκάλους, την Πρόεδρο και τα Μέλη του Συλλόγου Γονέων και κυρίως ευχαριστώ εσάς παιδιά! ΚΑΛΟ & ΞΕΓΝΙΑΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Παρουσίαση του Βιβλίου του κ. Θεμ. Ραφαλιά στο ΙΑΜΥ

 

Το απόγευμα της Κυριακής 14 Ιουνίου έγινε στο ΙΑΜΥ η παρουσίαση του βιβλίου του κ. Θεμ. Ραφαλιά “Δοκός (Αρχαία Απεροπία) Άλλοτε καί Τώρα”που είναι αφιερωμένο στο μικρό νησάκι του Δοκού. Σε μια κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, παρουσίασαν το βιβλίο ο π. Ακίνδυνος Δαρδανός Γ.Α.Ε. της Μητρόπολής μας, η κα Ντίνα Αδαμοπούλου, διευθύντρια του Μουσείου, και ο κ. Κων. Στρουμπούλης. Το βιβλίο σχολίασε ο συγγραφέας με επίκαιρες αναφορές του στην σημερινή Ύδρα και τον “αιώνιο δορυφόρο της, τον Δοκό”. Ακολούθησε έκθεση παλιών φωτογραφιών από το Δοκό με το συγγραφέα και κατοίκους του μικρού νησιού. Η όμορφη αυτή εκδήλωση έκλεισε με δεξίωση στο Δώμα του Μουσείου.

 

Διάλογοι: Ο Θεμιστοκλής Ραφαλιάς. Β' Μέρος

Αγαπητοί αναγνώστες, σας παρουσιάζω το δεύτερο μέρος της συνεντεύξεως του κ. Θεμιστοκλή Ραφαλιά. Με το τμήμα αυτό κλείνει η συνέντευξη του φίλου και πολύ αγαπητού ιστοριοδίφη της Ύδρας, του ανθρώπου που έχει θέσει ως σκοπό της ζωής του τη διαφύλαξη της ιστορικής ακρίβειας των τοπικών γεγονότων τόσο των ημερών του όσο και των παλαιοτέρων ετών.Έχω μάλιστα την χαρά να σας πώ, ότι ο κ. Θεμιστοκλής διατηρεί ίσως το μεγαλύτερο ιδιωτικό αρχείο σήμερα στο νησί, το οποίο ενημερώνει σχεδόν καθημερινά!

Πριν σας αφήσω να απολαύσετε την υπόλοιπη συνέντευξη, θέλω να σας πληροφορήσω ότι το βιβλίο του κου Θεμιστοκλή Ραφαλιά θα παρουσιαστεί στο Ιστορικό Αρχείο Μουσείο της Ύδρας, αυτό το καλοκαίρι και θα σας ενημερώσω εγκαίρως για να μπορέσετε να έλθετε.

Είχαμε σταματήσει την κουβέντα μας στον Μακαριστό Μητροπολίτη Ιερόθεο και στη δημιουργία του Νοσοκομείου Ύδρας. Θα θέλατε να μας πείτε κάτι για τις εκκλησιαστικές προσωπικότητες της Ύδρας;
Εγώ έζησα τον μακαριστό Προκόπιο τον Καραμάνο. Εξελέγη Μητροπολίτης τον Μαϊο του 1912 και έζησε μέχρι το 1965, δηλαδή συναπτά χρόνια 53. Τον έζησα από κοντά ήδη από ηλικίας 6 ετών και σε ηλικία 12 ετών με εχειροθέτησε σε «Αναγνώστη». Εξυπηρετούσα πάντα στο ιερό βήμα και στο αναλόγιο. Ασχολήθηκα από μικρός πάρα πολύ με την εκκλησία. Όλα αυτά δε με τους πατέρες του Πρ. Ηλιού, με το Δοκό, με έφεραν πολύ κοντά στην εκκλησία την οποία σέβομαι και αγαπώ. Η αείμνηστη μητέρα μου η Αννέζω, προτού πάω στο 10 Δημοτικό Σχολείο στις 8:00 κάθε πρωΐ, με κατέβαζε στις 6:00 ώρα στον όρθρο του «Μοναστηριού» κάτω στην Παναγία. Κάθε μέρα ανελλιπώς. Στις 7:45 έφευγα και πήγαινα στο σχολείο. Σημειώστε ότι λειτουργίες γινόντουσαν κάθε μέρα. Ήσαν 2 οι εφημέριοι και ο διάκος. Την μια εβδομάδα ήταν ο ένας, την άλλη ο άλλος. Στις εορτές, Πάσχα Χριστούγεννα πάντα ήμουνα κοντά στην εκκλησία. Βάσταγα το Μηναίον, το Τριώδιον, το Πεντηκοστάριον στο Δεσποτικό, του βάσταγα τον μανδύα. Αλλά μετά είχαμε και σχέσεις στην Αντίσταση, στην εθνική αντίσταση ’41-’44.
Ο Προκόπιος υπήρξε αντιστασιακός;
Ήταν από τους πρωτεργάτες της αντίστασης της Ύδρας. Γράφει γι’ αυτό αρκετά ο αείμνηστος Τάσος Παπαδάκος, φιλόλογος και ιστορικός, στο βιβλίο του «Μνήμες από την Εθνική Αντίσταση. Το ΕΛΑΝ του Αργολικού». Πέραν τούτου, όταν το ’43 επροδόθησαν 3 εγγλέζοι τους οποίους εφιλοξενούσε η Ι. Μονή της Ζούρβας με ηγούμενο τον Δανιήλ Σιάκο, οι Γερμανοί εθεώρησαν υπεύθυνο τον Προκόπιο τον Δεσπότη. Ήρθε λοιπόν ένα έγγραφο, από το Υπουργείο Παιδείας με υπογραφή του Τσολάκογλου, να εγκαταλείψει εντός 7 ημερών την Ύδρα και να φύγει. Ήτανε 17 Ιουλίου του ’43. Ο μακαριστός, που φόβο δεν ήξερε, μόνο την λέξη "φόβο" άκουγε, εκαβάλησε ένα άλογο που συχνά τον μετέφερε (το άλογο το έλεγαν «Δασκάλα») και ανέβηκε στο μοναστήρι του Πρ. Ηλία για τη γιορτή στις 20 Ιουλίου. Δεν έλαβε καθόλου υπ’ όψη του το έγγραφο, και δεν κατέβει κάτω, παρά συνέχισε και πήγε στην εορτή της Αγ. Ευπραξίας , στο άλλο μοναστήρι που είναι κοντά στον Πρ. Ηλία και εορτάζεται στις 25 του Ιουλίου. Όταν κοινολογήθηκε η διαταγή του Τσολάκογλου, ο λαός θορυβήθηκε. Διότι υπήρχαν τα εφόδια του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, που είχε φροντίσει ο Προκόπιος και εστέλνοντο εδώ σε συνεννόηση με τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο των Αθηνών Δαμασκηνό. Αυτά τα μετέφερε ένα τούρκικο πλοίο στον Πειραιά, το «Κουρτουλούζ», ιδιοκτησίας τουρκικής, με σημαία του Ερυθρού Σταυρού. Εδίδοντο φουντούκια, σύκα, σταφίδες, αλεύρι και είδη υποδήσεως. Ο υδραϊκός λαός, λοιπόν εθορυβήθηκε πολύ! «Θα φύγει ο Δεσπότης...!». Εν τω μεταξύ, ο ΕΛΑΣ της Πελοποννήσου, ειδοποίησε ότι εάν πειραχθεί ο Μητροπολίτης Προκόπιος, θα ενεργήσουν τα δέοντα (δηλαδή θα έκαναν αντίποινα), και έτσι παρέμεινε ο Δεσπότης.
Μεγάλη υπήρξε η προσφορά του, και θα τα γράψω όλα αυτά με λεπτομέρειες στο βιβλίο αυτό, το δεύτερο, που ήδη ετοιμάζω και θα εκδώσω σύντομα, εφ’ όσον ο Θεός και η Παναγία, την οποίαν έχω προστάτιδά μου, θα μου το επιτρέψουν. Διότι αγαπητέ μου κ. Γιώργο, έχω κάποια ηλικία, με όσα προβλήματα αυτό συνεπάγεται και μειωμένη την όραση. Αν με βοηθήσει η Παναγία μου, θα το τελειώσω. Εγώ θέλω να προσφέρω στο νησί μου ότι μπορώ να προσφέρω.
Κύριε Θεμιστοκλή, θα ήθελα να γυρίσουμε στο βιβλίο σας για τον Δοκό. Γιατί ξεκινήσατε και γράψατε αυτό το βιβλίο;
Ξέρετε, για πολλά χρόνια, είχα μέσα μου τη διάθεση να γράψω για το Δοκό. Το είχα μέσα μου. Γιατί έβλεπα και εξακολουθώ να βλέπω, να ερημώνονται τα νησιά και τα χωριά της Ελλάδος. Κι είναι γνωστό το πρόβλημα αυτό. Δυστυχώς σήμερα το νησί του Δοκού είναι αρχαιολογικός χώρος, ολόκληρο και δεν μπορείς να κτίσεις ή να κάμεις κάτι. Κι είναι αμαρτία... Είναι ένα ωραιότατο νησί! Γι’ αυτό πιο πολύ το έγραψα.
Σας στεναχωρεί όταν βλέπετε χώρους στους οποίους ζήσατε κι έχετε τόσες όμορφες, αναμνήσεις να αποκόπτονται από τη ζωή και να γίνονται βιτρίνες αρχαιολογικού χώρου, μουσείου.
Έχω ένα ερώτημα. Η αρχαιολογική υπηρεσία έχει βοηθήσει την Ύδρα; Να μιλήσω για το νησί μου. Την γενέτειρά μου. Ακούστε τα εξής χαρακτηριστικά:
Πρώτον, όταν η εκκλησία του Οικονόμου, της του Χριστού Γεννήσεως, η ιστορική αυτή και παλαιότατη εκκλησία (είναι του 1808, το Σεπτέμβρη του 1808), άρχισε να καταρρέει, έκανα μια επιστολή στην έγκριτη εφημερίδα «το Βήμα» και έγραψα το ιστορικό και η αρχαιολογική υπηρεσία δεν απάντησε. Διότι το Ίδρυμα Νιάρχου, προσέφερε 200.000€ για να σωθεί η εκκλησία και η γραφειοκρατία της αρχαιολογικής υπηρεσίας δεν προχώρησε το έργο. Κι έτσι τα λεφτά χάθηκαν, αφού το ίδρυμα τα διέθεσε αλλού.
Δεύτερον, Στις πυρκαγιές της Ύδρας (στις τελευταίες που κάηκε σχεδόν όλο το νησί) η αρχαιολογική υπηρεσία δεν άφησε να ανοιχτούν δρόμοι και αντιπυρικές ζώνες.
Τρίτον, Πρόσφατο. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ο Εφραίμ, για να δώσει μια ζωή στην Ύδρα, διασκεύασε το οίκημα του παλαιού Κέντρου Νεότητος, για να γίνει ένα σύγχρονο Συνεδριακό Κέντρο, να έρχεται ο κόσμος, να γίνονται συνέδρια, να ζούνε τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, τα καταστήματα της πόλεως. Έρχεται η αρχαιολογική υπηρεσία και το σταματάει.
Και ερωτώ εγώ: δεν είναι ανασχετικός και ανασταλτικός παράγων η αρχαιολογική υπηρεσία για την πρόοδο της Ύδρας που ρημάζει σήμερα; Αλλά ερωτώ και κάτι άλλο: Πρωτού δημιουργηθεί καν η αρχαιολογική υπηρεσία, το αρχιτεκτονικό κάλλος της Ύδρας, ποιός το διεφύλαξε; Το διεφύλαξαν οι παππούδες μας και οι πρόγονοί μας και τους το παραδώσαμε σήμερα. Οι Υδραίοι εσεβάσθησαν αυτά που βρήκανε, οι μαστόροι μας, οι λεγόμενοι «Κιούσηδες». Για ποιά αρχαιολογική υπηρεσία μιλάμε; Οι αλλοιώσεις του Συνεδριακού χώρου εγένοντο εις το εσωτερικό. Δεν άλλαξε τίποτα στον εξωτερικό χώρο. Αλλά θέλετε να πάμε και παρακάτω; Θα σας πω το εξής, «Το Μοναστήρι», η Παναγία, με τον Ν. 332/1936 έχει χαρακτηρισθεί ιστορικά διατηρητέο μνημείο. Λέει λοιπόν το χωρίο του νόμου: μεταξύ άλλων ναών της Ύδρας, «ο Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης», προσέξτε, όχι «το Μοναστήρι», δεν λέει «η Ιερά Μονή». Άρα ο χαρακτηρισμός αφορά μονάχα τον ναό του Μοναστηριού, δηλαδή το καθολικό της Μονής. Και έρχονται και σταματούν τις εργασίες. Μα ο νόμος δεν μιλά για το Μοναστήρι, δηλαδή όλα τα κτίσματά του. Ο συγκεκριμένος νόμος δεν έχει καταργηθεί, άρα ισχύει αυτός ο παλιός νόμος. Παρ’ όλα αυτά η αρχαιολογική υπηρεσία σταματά το έργο αυτό, το έργο με το οποίο θα ανέπνεε η Ύδρα. Βλέπετε κι εσείς σήμερα, τα είπαμε και προηγουμένως, την ερημιά της Ύδρας. Και μην ξεχνάμε ότι ζούμε σήμερα δυστυχώς σε μια συγκυρία της παγκοσμίου χρηματοπιστωτικής κρίσεως. Τι θα γίνει η Ύδρα; Χωρίς συγκοινωνία, χωρίς τίποτα; Λοιπόν πού πάμε;

Κύριε Θεμιστοκλή, δυστυχώς η ώρα έχει περάσει και πρέπει να σας αφήσω. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την όμορφη αυτή κουβέντα μας και ελπίζω ότι σύντομα θα τα πούμε και πάλι.

Εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω κ. Γιώργο για την καλοσύνη που είχατε να έρθετε και να με επισκεφθήτε στο σπίτι μου και ελπίζω να με βοηθήσει η Παναγία να τελειώσω και το καινούργιο βιβλιαράκι μου αυτό, οπότε και θα τα πούμε και πάλι.

Χαίρομαι δε ειλικρινά διότι στις ημέρες μας υπάρχουν νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την ιστορία του ηρωϊκού τούτου νησιού, αλλά και τα προβλήματα της κοινωνίας του, της κοινωνίας μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Η παρουσία του κ. Γιώργου Παπανδρέου, Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τις άγιες ημέρες των παθών καί του Πάσχα, έφερε εφέτος την Ύδρα στις οθόνες του πανελληνίου. Αλήθεια, πόσα χρόνια είχαμε να δούμε εικόνες του νησιού το Πάσχα στις τηλεοράσεις μας...;
Ο κόσμος πολύς, πάρα πολύς και αυτό ήταν καλό για όλους. Συνέτεινε σ' αυτό η παρουσία του κ. Γιώργου Παπανδρέου; Ίσως. Το σίγουρο πάντως είναι ότι βοήθησε ο καιρός, που παρ' όλες τις απαισιόδοξες προβλέψεις των μετεωρολόγων, μας χάρισε υπέροχες λαμπρές ημέρες.

Να είμαστε καλά να γιορτάσουμε μαζί και του χρόνου. Χρόνια πολλά σε όλους μας!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !

ΥΓ: Ένα ευχαριστώ στον κ. Νίκο Κιάφα από το φωτογραφείο IRIDA, που ευγενικά μου παραχώρησε τις πιο πάνω φωτογραφίες.

Καλή Ανάσταση...

"Μάτην φυλάττεις τόν τάφον κουστωδία.
Ου γαρ καθέξει τύμβος αυτοζωΐαν."

"Τον εν φωτί αϊδίω υπάρχοντα, μετά νεκρών τί ζητήτε ως άνθρωπον;..."

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

Διάλογοι: Ο Θεμιστοκλής Ραφαλιάς. Α' Μέρος

Αγαπητοί αναγνώστες της «Ζωής στην Ύδρα», στα πλαίσια της ενότητας «Διάλογοι» που ξεκινά σε αυτό το blog, έχω την ιδιαίτερη χαρά να φέρω κοντά σας την κουβέντα που είχα με τον κ. Θεμιστοκλή Ραφαλιά. Ο κ. Θέμης Ραφαλιάς είναι βέρος Υδραίος. Πρόσφατα, εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Δοκός (Αρχαία Απεροπία) Άλλοτε και Τώρα». Στο βιβλίο του αυτό μας γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω και ζούμε μαζί του στιγμές από τις διακοπές και τη ζωή του στο νησάκι του Δοκού. Αυτό που είναι όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον, είναι ότι ο αγαπητός κ. Ραφαλιάς με γλαφυρό τρόπο, μας μυεί παραθέτοντας μικρά καθημερινά πλάνα, ιστορίες και ανέκδοτα, στην ζωή μιας κοινωνίας των αρχών του προηγούμενου αιώνα, με την απλότητα, τις ιδιαιτερότητες, τις δυσκολίες αλλά και την ομορφιά της. Μια κοινωνία ίσως πολύ πιο αγνή από τη δική μας, τη σημερινή.
Ο κ. Θεμιστοκλής με υποδέχθηκε στο σπίτι του στην Ύδρα με υπέροχο ζεστό καφέ, ένα κρύο απόγευμα στις αρχές του Μάρτη. Μιλήσαμε για πολλά, για το βιβλίο, για το χθές, αλλά και το σήμερα.

Α' ΜΕΡΟΣ

Κύριε Θεμιστοκλή το βιβλίο σας είναι γραμμένο για τον Δοκό.
Τα καλοκαίρια, μαζί με τα αδέλφια και τον πατέρα μου, πηγαίναμε πάντα στον Δοκό για να παραθερίσουμε. Σήμερα το νησάκι απέχει μόνο 15 λεπτά. Τότε θέλαμε 1-1:30 ώρα για να πάμε, και ακόμα παλαιότερα με τα πανιά 3-4 ώρες (διότι τότε έπαιζε μεγάλο ρόλο ο αέρας, αν ήταν πρίμος γρηγορότερα, ενώ αν ήταν ανάπλωρος ήταν πολύ ώρα).

Ήταν αγαπημένος τόπος ο Δοκός;
Πολύ αγαπημένος τόπος! Ζούσαν 81 κάτοικοι, οι οποίοι ήσαν πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους. Είχαν μια υπέροχη αλληλεγγύη. Και θα σας πω και κάτι ακόμα κ. Γιώργο. Είχαν σπάσει τον κανόνα «κακό χωριό τα λίγα σπίτια». Ήταν καλό χωριό τα λίγα σπίτια. Η ομόνοια και η αγάπη τους, ήταν κάτι το εκπληκτικό. Και στέλνω και ένα μήνυμα: Πρέπει όλοι να είμαστε αγαπημένοι στην Ύδρα. Να μη υπάρχουν διχόνοιες. Να υπάρχει αγάπη για να πάει μπροστά το νησί μας. Όπως πήγαν εκείνοι. Με τα λίγα κολυβογράμματά τους. Ήταν θεοσεβούμενοι. Το πόσο δε εχαίροντο όταν πήγαιναν οι μοναχοί απ’ την ιστορική Μονή του Πρ. Ηλιού για να μαζέψουν τον ελαιόκαρπο...! Διότι τότε μεταλαβαίνανε. Πηαγαίνανε στις Λειτουργίες, Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια, του Αϊ Βασιλειού, το Πάσχα. Έβλεπες λοιπόν κι έλαμπαν τα πρόσωπά τους από χαρά, διότι υπήρχαν οι μοναχοί οι οποίοι τους συμπαραστέκοντο. Σκεφτείτε δε το εξής: Όταν τελείωνε το μάζεμα του ελαιοκάρπου από τούς μοναχούς, εκείνοι δεν φεύγανε να πάνε πίσω στη Μονή του Πρ. Ηλιού, κάθονταν και βοηθούσαν τους Δοκαΐτες, μέχρις ότου τελειώσει η συγκομιδή. Προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Τους μιλούσαν, τους συμβούλευαν. Έδιναν μεγάλη πνευματική υποστήριξη. Ο δε ηγούμενος, ο μακαριστός Ιερόθεος Πραματάρης, ένας άνθρωπος γλυκομίλητος, τους έλεγε: ό,τι θέλετε να με ρωτάτε! Τους εξομολογούσε... κι όλα αυτά 75 χρόνια πίσω...

Μας μιλάτε για ένα δεσμό, μια συμπαράσταση από την εκκλησία στον λαό.
Υπήρχε μεγάλη βοήθεια πού; -αγαπητέ μου κ. Γιώργο- Σε μια αγροτο-οικογένεια. Αγροτόσπιτα ήτανε. Αγροτο-οικογένειες. Αλλά ήσαν άνθρωποι του Θεού. Όπως άλλωστε, ήσαν άνθρωποι του Θεού και οι μοναχοί. Διότι, παρατηρούσες, επήγαιναν το πρωΐ στο μεσονυκτικό, στον όρθρο, στη Λειτουργία. Μετά ανασκουμπωνόντουσαν, έβαζαν το ράσο μέσα από το ζωστήρα τους, ανέβαιναν στις σκάλες και άρχιζαν το μάζεμα του ελαιοκάρπου. Το μεσημεριανό τους τί ήτανε; Ένα κολατσιό κάτω από τα ελαιόδεντρα. Τα δε ελαιόδεντρα στο Δοκό είναι μέσα στα βράχια. Είναι δύσκολο το μάζεμα του ελαιοκάρπου, διότι η περιοχή είναι πολύ δύσβατος. Αφού λοιπόν έπαιρναν το κολατσιό τους, συνεχίζανε το μάζεμα. Κατεβάζανε δε στο ελαιοτριβείο μας τα τσουβάλια με τις ελιές, στους ώμους τους, διότι ήταν δύσκολη η ανεύρεση ζώων. Υποζύγια υπήρχαν, αλλά ήταν λιγοστά και τα χρησιμοποιούσαν εκ περιτροπής όλοι. Αφού άφηναν τα ελαιόδεντρα δεν καθόντουσαν, αλλά επήγαιναν εις τον Αϊ Γιώργη να κάνουν τον εσπερινό. Τελειώνοντας κι από αυτό πηγαίναν στο κονάκι τους. Θα τρώγανε το βραδινό τους και θα πηγαίνανε στο εκκλησάκι να κάνουν το απόδειπνο. Και απείχε περί το τέταρτο και επάνω το κονάκι τους από το εκκλησάκι αυτό. Ο ύπνος τους ήταν 4-4,5 ώρες το πολύ, για να αρχίσουν πάλι την επόμενη μέρα. Μόνο τις Κυριακές και τις αργίες των αγίων πήγαιναν για ψάρεμα. Αυτή ήταν, ας πούμε, η μόνη ξεκούρασή τους. Επειδή δεν είχαν πλεούμενο, τους έδιναν μια βαρκούλα οι Δοκαΐτες. Κι ό,τι πιάνανε (και πιάνανε πολύ πλούσιο ψάρεμα) τα μοιράζανε στον κόσμο, κρατώντας για τους ίδιους μόνο το απαραίτητο. Μετά δε επέστρεφαν πάλι στον ελαιόκαρπο.
Υπήρχε λοιπόν μια πάρα πολύ στενή επαφή του κόσμου με το μοναστήρι. Διότι ας μην ξεχνάμε, ότι τα μοναστήρια προσέφεραν πολλά στον ελληνισμό. Δεν πρέπει να τα ξεχνάμε αυτά. Μην κοιτάμε σήμερα που πάμε όλα να τα ισοπεδώσουμε. Αυτά που ακούμε σήμερα είναι λυπηρά πράγματα. διότι δυστυχώς έχουμε βάλει στο «Μαυσωλείο της Λησμονιάς» τη προσφορά της Εκκλησίας. Πόσα πρόσφερε η εκκλησία μας στους εθνικοαπελευθερωτικούς μας αγώνες... Αλλά, επαναλαμβάνω, τα έχουμε απεμπολήσει και τα έχουμε τοποθετήσει στο «Μαυσωλείο της Λησμοσύνης».

Κύριε Θεμιστοκλή, θα ήθελα να μας περιγράψετε λίγο τα παλιά χρόνια, τη ζωή στο Δοκό και κυρίως στην Ύδρα.
Η ζωή στην Ύδρα ήταν ως εξής: Μέχρι το 1950 που ήκμαζε η σπογγαλιεία το νησί έσφυζε από ζωή, είχε μεγάλη κίνηση. Σκεφτείτε ότι είχαμε 8 φούρνους –σήμερα υπάρχουν 2-, είχαμε 9 κουρεία –σήμερα δεν υπάρχει κουρείο ανδρών-. Αν σας πω δε για τις μπακαλοταβέρνες, άνω των 18. Ρίχτε μια ματιά σήμερα για να δείτε τις διαφορές. Όταν πια εξέλιπε η σπογγαλιεία το 1950, το τονίζω, άρχισε ο τουρισμός. Ο τουρισμός απ’ τη μια πλευρά έκανε κάποιο καλό. Απ’ την άλλη όμως δεν έκανε καλό. Άρχισε η αλλοίωσις των ηθών, των εθίμων, των παραδόσεων σιγά –σιγά. Πληροφορήθηκα προσφάτως ότι στο εφετεινό καρναβάλι έφεραν χορεύτριες ημίγυμνες βραζιλιάνες, γυμνές(;) δεν ξέρω-γω, που χορεύανε πάνω σε μια εξέδρα. Ε, αυτά όλα δεν ταιριάζουν στο χρώμα της Ύδρας. Η Ύδρα έχει δει άλλες δόξες, έχει μια σοβαρότητα. Ούτε και στα χωριά δεν θα γίνονται αυτά, όχι σε μια Ύδρα!
Όπως σας έλεγα λοιπόν, ο κόσμος έφυγε, άλλαξαν οι δουλειές, πουληθήκαν σπίτια, φύγανε κι άρχισε η εγκατάλειψη. Ρίχτε μια ματιά τι γίνεται τον χειμώνα.
Πράγματι, τον χειμώνα η Ύδρα πλέον ερημώνει.
Ακούστε κάτι χαρακτηριστικό: Πριν του πολέμου του ’40, την Ύδρα εξυπηρετούσαν τα εξής σκάφη: το Υδράκι, η Ιωάννα, το Μοσχάνθη, η Φτερωτή, το Μάνα, το Γόησσα. Το ένα έφευγε το πρωΐ στις 8 και το άλλο έφευγε στις 2. Το ένα γύριζε το απόγευμα για να φύγει πάλι την επομένη το πρωΐ καί ούτω καθ’ εξής. Σήμερα, τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η Ύδρα 30 φορές έχει μείνει χωρίς πλοίο. Ποιά; η Ύδρα! Που πρόσφερε στον αγώνα του ’21. Γιατί είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο, ότι εάν η Ύδρα δεν έδινε εις την επανάστασιν, η επανάστασις θα ήτανε καταδικασμένη. Και δε προσέφερε μόνο υλικά αγαθά, αλλά και ανθρώπινες ζωές. Κουντουριωταίοι, οι Τομπάζηδες, οι Σαχτούρηδες, οι Σαχίνιδες, οι Ραφαλιάδες. Εγώ είμαι απόγονος του Δημήτρη του Ραφαλιά που γεννήθηκε το 1785 και πέθανε το 1830 σε ηλικία 45 ετών. Είναι ο γενάρχης της οικογενείας μας. Αυτός ήθελε να είναι μπουρλοτιέρης και τον έβαλαν κυβερνήτη στη μοίρα του αντιναυάρχου Σαχτούρη. Ελάμβανε ενεργό μέρος σε πολλές ναυμαχίες και πολλές εκστρατείες. Είχε και διακρίσεις. Γι’αυτά έχουν γραφτεί βιβλία του Σαχίνη και του Κρεμασιώτη.
Κατάγεστε από ηρωϊκή οικογένεια.
Δεν πρέπει να αυτο- επαινούμαστε και να αυτο- προβαλλόμαστε. Πρέπει να είμεθα ταπεινοί. Διότι η «ταπεινοφροσύνη η γεμάτη αγάπη, είναι φοβερή δύναμη, δυνατότερη από κάθε άλλη» ο Ντοστογιέφσκι στους "Αδελφούς Καραμαζόφ".
Θα ήθελα να μου πείτε εαν βλέπετε κάποια αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν και στη κοινωνική ζωή του νησιού.
Πράγματι και στη κοινωνική ζωή οι διαφορές είναι μεγάλες. Άλλες οι τότε εποχές, άλλες οι σημερινές. Υπάρχει μια διαφορά ειδοποιός.
Με μια κουβέντα, υπάρχει συρρίκνωσις του Υδραϊκού στοιχείου. Οι Υδραίοι σήμερα στο νησί είμαστε ελάχιστοι. Ενώ τα παλαιότερα χρόνια, όλοι οι κάτοικοι ήταν γηγενείς Υδραίοι. Αυτή είναι η πρώτιστη διαφορά μας. Σκεφτείτε μια κοινωνία η οποία δεν αποτελείται πλέον στη πλειοψηφία της από γηγενείς Υδραίους.
Ο αντίλογος ίσως εδώ, είναι ότι σήμερα υπάρχουν πολλοί «φιλυδραίοι».
Μα, οι φιλυδραίοι υπήρχαν και τότε. Και πάντοτε. Δυστυχώς, το υδραϊκό στοιχείο μειώθηκε, διότι οι Υδραίοι έχουν φύγει. Δεν υπάρχουν εργασίες για τους νέους, και δεν υπάρχει δυστυχώς και προοπτική.
Η νεολαία μας είναι πάρα πολύ καλά παιδιά, εξαιρετικά παιδιά! Είναι το μέλλον, κι εμείς πρέπει να δώσουμε τη σκυτάλη στους νέους. Όμως πώς θα ζήσουνε; Πού θα δουλέψουνε; Πώς θα δουλέψουνε; Ποιές είναι οι προοπτικές; Η Ύδρα δεν ζεί μόνον με τους 4-5 μήνες του τουρισμού. Οι άλλοι μήνες;
Υπάρχει λοιπόν, φτώχεια στην Ύδρα;
Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει τόσο πολύ φτώχεια. Ένα μέρος του λαού πένεται. Δεν το δείχνει όμως, γιατί είναι υπερήφανος λαός. Αλλά αν λάβουμε υπ’ όψη ότι τόσα λεφτά ξοδεύονται σε χορεύτριες βραζιλιάνες, τότε καταλαβαίνουμε ότι δεν προσφέρουμε τίποτα σήμερα στην Ύδρα. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να δοθούν ως βοήθεια σε αυτές τις οικογένειες.
Εδώ θα προσθέσω και κάτι διότι πρέπει να είμαι αντικειμενικός. Έχω πληροφορηθεί ότι η τοπική εκκλησία, πολύ βοηθάει, χωρίς να φαίνεται (να μην γνωρίζει η δεξιά τί ποιεί η αριστερά). Και ευτυχώς υπάρχει και το νοσοκομείο της Ύδρας, το οποίο είναι μεγάλη υπόθεσις για εμάς τους Υδραίους. Για σκεφτείτε χωρίς καράβι 30 φορές εφέτος... Αν συμβεί κάτι πού θα πηγαίναμε; Ενώ το Νοσοκομείο είναι μια άγκυρα ασφαλείας. Γνωρίζετε βέβαια ότι δωρητής είναι ο υδραίος εφοπλιστής Αθανάσιος Κουλούρας και η γυναίκα του η Βέρα η Κουλούρα. Ο δε μακαριστός Μητροπολίτης Ιερόθεος, εφρόντισε να γίνει γρηγορότερα όσο μπορούσε το νοσοκομείο. Παρίστατο πρωΐ μεσημέρι, βράδυ, να τρέχει στα Υπουργεία, να τρέχει παντού. Προσέφερε πάρα πολλά είναι γεγονός αυτό αναμφισβήτητο. Το οίκημα ήτανε της Ζωής και του Ιωάννου Καλαφάτη, του επιλεγομένου "Τζουμπέ". Η Ζωή, το αφήκε αυτό για μητροπολιτικό μέγαρο, αλλά ο μακαριστός Ιερόθεος, προς τιμήν του, επροτίμησε να στεγαστεί η μητροπολιτική οικεία πιό ψηλά, ώστε το Νοσοκομείο να μην βρίσκεται σε περιοχή με πολλά σκαλοπάτια. Είπα μητροπολιτική οικεία, διότι δεν είναι κανένα μέγαρο, είναι ένας ταπεινός οίκος του εκάστοτε Δεσπότη.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

25η Μαρτίου

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιόρτασε το Νησί των ηρώων, η ένδοξη Ύδρα, την Επέτειο της 25ης Μαρτίου. Η γιορτινή ημέρα ξεκίνησε με τη Θ. Λειτουργία και στη συνέχεια ακολούθησε Δοξολογία στον Ι. Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ύδρας, Επιμνημόσυνη Δέηση και κατάθεση στεφάνων με την παρουσία όλων των Ιερέων του νησιού, των Αρχών και των Σχολείων. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κα. Αναστασία Μαυρομάτη. Αμέσως μετά παρέλασαν τα Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσιο, Λύκειο, καθώς και η Σχολή Εμπορικού Ναυτικού.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις έκλεισαν το απόγευμα, με την προβολή επίκαιρου DVD στον πολυχώρο "Μελίνα Μερκούρη".

Σας δίνω μερικές φωτογραφίες από την ημέρα και είμαι βέβαιος πως θα συμφωνήσετε ότι και εφέτος, την παράσταση έκλεψαν τα μικρά μας Υδραιάκια!

Α.Ο. ΥΔΡΑΣ... Α Ξ Ι Ο Ι !!!

Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά της ποδοσφαιρκής ομάδας μας, που με την νίκη τους 3-0 εκτός έδρας με την ομάδα της Ν. Επιδαύρου, κατόρθωσαν και τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλό τους (1ος Όμιλος της Β' Κατηγορίας Αργολίδος)! Αυτή η πρωτιά φέρνει τον Α.Ο. ΥΔΡΑΣ στην Α' Κατηγορία Αργολίδος, στην οποία και θα αγωνίζεται από τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά.

Την Κυριακή το βράδυ, όταν επέστρεψε μετά από την νίκη η ομάδα στο νησί, της επιφυλάχθηκε πανηγυρική υποδοχή με βαρελότα, σαμπάνιες και... πολύ -μα πολύ- κέφι!

Μπράβο στα παιδιά, αλλά και σε όλους όσοι στήριξαν με κάθε τρόπο τον αγώνα τους και τη προσπάθειά τους!

Διάλογοι

Δύσκολος ο φετεινός χειμώνας. Είχαμε βροχές -τι βροχές φέτος- αέρηδες με απαγορευτικά και αρκετά κρύα. Για πολλούς ο χειμώνας δέν είναι και η καλύτερή τους εποχή και ειδικά στα νησιά που όλοι μας τα συνδέουμε με καλοκαιρινές διακοπές, παραλίες και τα συναφή. Ο χειμώνας από την άλλη όμως, είναι ο χρόνος που δίνει τη δυνατότητα (σε όσους τουλάχιστον ζούμε μακριά από τις μεγάλες πόλεις, ή σε όσους είναι γεννημένοι σπιτόγατοι) να κάτσουμε και λίγο στη θαλπορή του σπιτιού μας. Εκεί ξέρετε, πολλές φορές με ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι να μας ζεσταίνει και με μια καλή παρέα, σκεφτόμαστε πράγματα που θέλουμε να κάνουμε αλλά δεν καταφἐραμε ακόμα, ή εντελώς νέες ιδέες που εμφανίζονται δειλά στον ορίζοντά μας. Και τότε προτού καλά -καλά τελειώσουμε εκείνο τον καφέ που λέγαμε, βρίσκουμε τον εαυτό μας να σχεδιάζει, να ονειρεύεται και να παθιάζεται πολλές φορές φορές με τις καινούργιες προοπτικές.

Κάπως έτσι, αποφάσισα κι εγώ να εμπλουτίσω το HYDRΑ-IN με μια σειρά θεμάτων που για διάφορους λόγους δεν είχα μέχρι τώρα αναρτήσει.

Αρχικά θα ξεκινήσω με μια καινούργια ενότητα, τους Διαλόγους.

Εδώ θα περιλαμβάνονται συζητήσεις-συνεντεύξεις με ανθρώπους που είτε ζουν και εργάζονται στο νησί, είτε με την θέση τους, την ζωή και την εμπειρία τους, ο κάθε ένας με τον τρόπο του διαμορφώνουν την καθημερινότητα της Ύδρας.

Ελπίζω ότι οι διάλογοι με τους φιλοξενούμενούς μας Υδραίους -και όχι μόνο - να έχουν ενδιαφέρον και να οφεληθούμε πνευματικά όλοι μας από τη προσπάθεια αυτή.

Το τσάϊ του Καθεδρικού

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος ΄το "Μοναστήρι" διοργάνωσε απογευματινό τσάϊ. Πολλές κυρίες της Ύδρας αψήφησαν την βροχή και το κρύο και βρέθηκαν το απόγευμα της Κυριακής στην αίθουσα του Καθεδρικού. Εκεί η ζεστή ατμόσφαιρα και τα γευστικότατα εδέσματα, που ετοίμασαν με πολύ μεράκι τα μέλη του φιλοπτώχου, ανέβασαν την διάθεση όλων μας.

Μίλησαν ο π. Ακίνδυνος Δαρδανός, προϊστάμενος του Ναού και κ. Κ. Βενεκάς Θεολόγος. Ο π. Ακίνδυνος επίσης, επιμελήθηκε και την μουσική με παραδοσιακές μελωδίες σε σύγχρονες εκτελέσεις.

Ακολούθησε κλήρωση της λαχειοφόρου αγοράς, με πολύ κέφι και κερδισμένους σχεδόν όλους όσους παρευρέθησαν.

Και μια είδηση: ο Δήμαρχος της Ύδρας κ. Κων/νος Αναστόπουλος υπήρξε από τους πιο τυχερούς της βραδιάς αφού κέρδισε 4 από τα δώρα της λαχειοφόρου. Για του λόγου το... αληθές σας δίνω εδώ πιο κάτω και τη σχετική φωτογραφία!

Το Εργαστήρι Πληροφορικής

Στην Ύδρα λειτουργεί για πρώτη χρονιά το “Εργαστήρι Πληροφορικής” που έστησαν ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου-Νηπιαγωγείου Καμινίου και το “Μοναστήρι”.  Στο Εργαστήρι, παιδιά των 2 τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου Καμινίου, έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τη λειτουργία τους και να μάθουν βασικούς χειρισμούς στο Λειτουργικό Σύστημα και στον Κειμενογράφο. Ο Σύλλογος απέκτησε τα μηχανήματα μετά από δωρεά του κου Γιώργου Σαραφίδη και της εταιρείας “ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ”. Το “ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ” διέθεσε μια αίθουσα για να “στηθούν” τα computer καθώς και τον εξοπλισμό σε έπιπλα και εποπτικά μέσα.

Στο “Εργαστήρι” απασχολούνται επτά παιδιά από την πέμπτη και έκτη τάξη του Δημοτικού για δύο ώρες την εβδομάδα. Εδώ πρέπει να σας αναφέρω και μια σημαντική παράμετρο: Στο Εργαστήρι, κάθε παιδί έχει πρόσβαση σε ατομικό υπολογιστή και έτσι επιτυγχάνεται η καλύτερη επαφή του με το αντικείμενο.

Την περασμένη Τρίτη 17 Φεβρουαρίου, η πρόεδρος του Συλλόγου κα Μαρία Μαλάνου σε συνεργασία με τον προϊστάμενο του Καθεδρικού Ναού π. Ακίνδυνο Δαρδανό, διοργάνωσαν μια μικρή γιορτή για την κοπή της βασιλόπιτας.

Η γιορτή έγινε στο Αρχονταρίκι του Μοναστηριού, όπου ήρθαν τα παιδιά και οι γονείς τους.Την πίτα έκοψε ο Δεσπότης μας και υποσχέθηκε στον τυχερό του φλουριού ένα βιβλίο σχετικό με τους υπολογιστές.

Αξίζουν συγχαρητήρια, τόσο στην ακούραστη Μαρία Μαλάνου, την Πρόεδρο του Συλλόγου, που συνεχώς προσπαθεί για το κάτι καλύτερο, όσο και στον Δεσπότη μας κ.κ. Εφραίμ και τον π. Ακίνδυνο, που βοηθούν και αγκαλιάζουν αυτή τη προσπάθεια.