Ένας φίλος υδραίος είπε: “Ο Αυτοκράτορας πέθανε, ζήτω ο Αυτοκράτορας”!
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Η αλήθεια είναι ότι ο υδραϊκός λαός μετά από δέκα έξι χρόνια συνεχούς εκπροσώπησης από τον απερχόμενο πλέον δήμαρχο, άλλαξε σελίδα και επέλεξε τον κ. Άγγελο Κοτρώνη. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια σημαντική αλλαγή. Οι πολλές και συνεχόμενες επανεκλογές ίσως δημιουργούν μια αλαζονεία, ίσως δίνουν την ψευδαίσθηση της μονιμότητας. Αυτό όμως είναι κάτι εντελώς ξένο στον νέο μας δήμαρχο, αφού αφ’ ενός είναι καινούργιος, αφ’ ετέρου ο κ. Κοτρώνης δεν διαθέτει το ύφος του “βασιλιά”, αλλά μάλλον του “εργάτη”.
Κλείνοντας, θα ήθελα να συγχαρώ και πάλι τον κ. Άγγελο Κοτρώνη και να του ευχηθώ καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο που ανέλαβε!
ΥΓ Επιτρέψτε μου φίλοι μου να σας ζητήσω μια μικρή χάρη: Οι εκλογικές περίοδοι είναι (δυστυχώς) στιγμές που αναγκαζόμαστε -όσοι έχουμε μια συναίσθηση αξιοπρέπειας- να υπομένουμε, να ανεχόμαστε και κάποιες φορές να εισπράττουμε συμπεριφορές και ενέργειες άνανδρες, ύπουλες και χωρίς ίχνος τιμιότητας και παρρησίας. Η γνωστή “λάσπη”. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Μπορούμε όμως να θυμόμαστε. Μπορούμε να μην αφήσουμε να ξεχαστεί και να κρατάμε τις αποστάσεις μας. Δεν είμαστε ρεβανσιστές, αλλά είναι κρίμα αυτοί που μέχρι προχθές μας εξέθεταν αδίκως και ανωνύμως (πλην όμως είναι γνωστοί ως παροικούντες την Ιερουσαλήμ), σήμερα να απαιτούν να τα ξεχάσουμε όλα: και “πάλι φίλοι είμαστε”, επειδή “έτσι είναι στις εκλογές, όλα επιτρέπονται”.
Ε, λοιπόν είναι καιρός να πούμε κι εμείς ένα όχι. Παιδιά λυπάμαι, αλλά δεν επιτρέπονται όλα! Δεν είμαστε πια φίλοι. Η πολιτική έχει τρόπους. Αν κάποιος προτιμά την αναίδεια, την ατιμία και τη συκοφαντία, αντί της ευγένειας της αλήθειας και της τιμιότητας, τότε επιλέγουμε να τον κρατήσουμε μακριά μας, όχι από κακία, αλλά απλώς επειδή μιλάμε άλλη γλώσσα.
