Όπως έχω ξαναγράψει, οι δύο αυτές γιορτές – δηλαδή της αγίας Βαρβάρας και του αγίου Νικολάου- σηματοδοτούν και ημερολογιακά στον νησί μας, την έναρξη της χειμωνιάτικης σαιζόν. Όσοι είναι να φύγουν, δεν τους βρίσκει ποτέ η αγια-Βαρβάρα στην Ύδρα. Και δεν μιλώ για τους τουρίστες (εκείνοι έχουν φύγει εδώ και δύο μήνες), αλλά για πολλούς υδραίους, οι οποίοι επιστρέφουν στον Πειραιά, στην “χειμωνιάτικη πατρίδα” τους. Και έτσι μένουμε στην Ύδρα εμείς οι λίγοι. Για ορισμένους από εμάς όμως, τούτη εδώ είναι η καλύτερη εποχή της Ύδρας. Επικρατεί ησυχία, μια γαλήνη και μια ηρεμία που μας πηγαίνει πίσω σε άλλους χρόνους και λειτουργεί “θεραπευτικά” στο κουρασμένο από την καλοκαιρινή ένταση μυαλό μας. Μου θυμίζει, αυτό που μας έλεγε στις παραδόσεις του από τον “Εκκλησιαστή”, ο πολύ αγαπημένος καθηγητής μου Ν. Μπρατσιώτης : “τοις πάσιν χρόνος, και καιρός τω παντί πράγματι υπό τον ουρανόν… καιρός του ζητήσαι και καιρός του απολέσαι καιρός του φυλάξαι και καιρός του εκβαλείν ”, για όλα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος, “ο καιρός τους”, και καλώς υπάρχει.
Χρόνια πολλά λοιπόν, σε όσους γιορτάζουν, στη Βαρβάρα και τον Νικόλα, εύχομαι από καρδιάς υγεία και ευτυχία! Και κλείνοντας εύχομαι καλόν… χειμώνα σε όλους!
